-
1 chwytać
chwytać (-am) < chwycić> (-cę) v/t fassen, packen (za A an D); piłkę (auf)fangen; v/i (rozumieć) begreifen, erfassen; argument, reklama, pomysł (gut) ankommen;chwycił go gniew Zorn ergriff ihn, der Zorn packte ihn;mróz chwyta es friert;chwytać powietrze nach Luft schnappen;chwytać za pióro fig zur Feder greifen;chwytać się (G) sich festhalten (an D);chwytać się za (A) sich fassen (an D);chwytać się nadziei sich an die Hoffnung klammern;chwytać się za głowę fig sich an den Kopf greifen;chwytać się różnych sposobów zu verschiedenen Mitteln greifen -
2 zatarga|ć
pf vt 1. pot. (mocno szarpnąć) to rattle- wiatr zatargał gałęziami drzew the wind rattled the branches- chwycił go za ucho i zatargał he caught him by the ear and pulled- zatargał nim gniew/niepokój przen. anger/anxiety preyed upon his mind2. pot. (zanieść z trudem) to cart; to schlep US pot.- zatargała zakupy do domu she carted a. schlepped her groceries homeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zatarga|ć
См. также в других словарях:
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
zatargać — dk I, zatargaćam, zatargaćasz, zatargaćają, zatargaćaj, zatargaćał, zatargaćany 1. pot. «gwałtownie pociągnąć, mocno szarpnąć czymś; targnąć, zatrząść» Chwycił go za ucho i zatargał. Wiatr zatargał gałęziami drzew. przen. Zatargał nim gniew. 2.… … Słownik języka polskiego
